Bang e Dara

Bang e Dara - Eerste geschreven in het Urdu, Bang-i Dara (Caravan Bell) werd vertaald in het Urdu by popular demand. Een bloemlezing van gedichten geschreven over een periode van 20 jaar, is verdeeld in 3 delen: 1. Gedichten geschreven tot 1905, het jaar Iqbal vertrokken naar Engeland. Deze omvatten kinderopvang, pastorale en patriottische verzen. Taranayi Hindi (The Song of India) heeft een volkslied geworden en wordt gezongen in India op Independence Day. 2. Gedichten geschreven tussen 1905 en 1908, de periode bracht hij als student in Europa. Hij prijst de rationaliteit en pragmatisme van het Westen, maar klaagt over haar openlijke materialisme, verlies van spiritualiteit en smalle patriottisme, die lijden belooft. (De eerste wereldoorlog bewees dat hij gelijk.) Deze situatie versterkt zijn geloof in de universele waarden van de islam en hij besloot om zijn poëzie te gebruiken om moslims roeren om hun renaissance. 3. Gedichten geschreven tussen 1908 en 1923, waarin Iqbal herinnert moslims van hun verleden grootheid en roept op tot de broederschap en eenheid die de territoriale grenzen overschrijden.